در جریان برگزاری سی و ششمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو دو اثر تاریخی “گنبد قابوس” و “مسجد جامع اصفهان” در فهرست میراث جهانی ثبت شد.
کارشناسان یونسکو گنبد قابوس را یادگاری از تمدن قرن دهم میلادی دانستند که به عنوان یک شاهد منحصر به فرد از یک سنت با اهمیت است. مسجد جامع اصفهان نیز به عنوان بنایی از قرن هشتم تا قرن ۱۸ میلادی و به عنوان یکی از قدیمی‌ترین مساجد جامع ثبت یونسکو شد.
پیش از این مجموعه‌های تاریخی چغازنبیل (دوراونتاش) در خوزستان، تخت جمشید (پارسه، پرسپولیس) در فارس و میدان نقش جهان در اصفهان در تاریخ ۱۹ اردیبهشت سال ۱۳۵۸ در فهرست میراث جهانی ثبت شده بود. پس از ثبت این آثار، ایران حدود ۲۴ سال اثر دیگری را در فهرست جهانی ثبت نکرد تا این‌که در سال ۱۳۸۲، مجموعه تاریخی تخت سلیمان به‌عنوان چهارمین اثر تاریخی کشور جهانی شد. سپس در تیر ۱۳۸۳ پاسارگاد و منظر تاریخی و فرهنگی بم، در تیر ۱۳۸۴ گنبد سلطانیه و در تیر ۱۳۸۵ مجموعه تاریخی بیستون به جمع آثار ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه شد.
در تیر ۱۳۸۷، پرونده مجموعه کلیساهای آذربایجان به یونسکو فرستاده شد و نهمین اثر جهانی ایران با نام مجموعه «کلیساهای ارامنه» شامل سه کلیسای اصلی و چند بنای اطراف آن، همراه دهکده‌ها و قبرستان ثبت جهانی شد. پس از آن در سال ۱۳۸۸ «سازه‌های آبی ـ تاریخی شوشتر» که شامل ۱۴ اثر بود، دهمین اثر جهانی ایران نام گرفت. سال ۱۳۸۹ نیز ایران برای نخستین‌بار توانست از دیگر ظرفیت‌های یونسکو استفاده کند و موفق به ثبت جهانی دو اثر تاریخی «بازار تبریز» و مجموعه‌ی «بقعه‌ی شیخ صفی‌الدین اردبیلی» به‌صورت همزمان شد. سال گذشته نیز سیزدهمین اثر جهانی ایران با نام «باغ‌های ایرانی» ثبت میراث جهانی یونسکو شد.