مسجد جامع اصفهان که قدمت آن به سده دوم هجری قمری بر میگردد، از مهمترین و قدیمیترین بناهای مذهبی ایران است. این مسجد مجموعه تاریخی وسیعی را به ابعاد ۱۷۰ در ۱۴۰ متر در شمال شرقی اصفهان و در کنار میدان کهنه یا سبزه میدان دارد و امروز شامل قسمتهای مختلفی است که هر یک نمایانگر سیر هنر معماری اسلامی در دورهای خاص هستند. سبک معماری مسجد شیوه رازی است. این اثر منحصر به فرد در سال ۲۰۱۲ و به استناد معیارهای ۱، ۲ و ۴ میراث جهانی (به ترتیب: نشان دهنده یک شاهکار از نبوغ و خلاقیت انسانی؛ نشان دهنده تبادل ارزشهای بشری در یک بازه زمانی در یک منطقه فرهنگی از لحاظ پیشرفت در معماری یا فناوری، برنامهریزی شهری یا طراحی چشمانداز؛ نمونهای برجسته در معماری یا تکنولوژی که مرحله مهمی از تاریخ بشر را نشان دهد) به ثبت رسید.