علم و فناوری از عوامل اساسی تحقق توسعه پایدار، فقرزدایی و ایجاد صلح و امنیت است. موضوع‌های مربوط به علوم، محیط زیست و توسعه پایدار، حل بحران‌های اجتماعی مربوط به آب از طریق مدیریت پایدار با تأکید بر حفظ توازن بین آب، زمین و جمعیت و درک ارتباط متقابل بین تنوع زیستی و تنوع فرهنگی با تأکید بر جلب مشارکت اقشار مختلف اجتماعی در استفاده احترام آمیز و عقلانی از طبیعت و ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره و مسائل مربوط به تغییر اقلیم جایگاه ویژه‌ای در برنامه‌های علوم طبیعی کمیسیون ملی یونسکو دارد. بخش دیگری از برنامه‌های این حوزه بر تدوین راه‌حل‌های عملی برای استفاده از علم زمین‌شناختی در خدمت جامعه و ظرفیت‌سازی نهادهای علمی کشور در زمینه ارتقاء میزان پیش‌بینی بلایای طبیعی و مقابله با آن از طریق اطلاع‌رسانی به موقع، به منظور کاهش تلفات انسانی متمرکز شده است.
چارچوب فعالیت‌های کمیسیون ملی یونسکو در حوزه علوم طبیعی بر اساس دو هدف راهبردی یونسکو برای هشت سال آینده(۲۰۲۱-۲۰۱۴): “تقویت علوم، فناوری و سیاست‌ها و نظام‌های نوآوری در سطوح ملی، منطقه‌ا‌ی و جهانی” و “ارتقاء همکاری‌های بین‌المللی در حوزه‌های چالشی مربوط به توسعه پایدار” و پنج برنامه اقدام اصلی آن: تقویت سیاست های مربوط به علم، فناوری و نوآوری، حاکمیت و ارتباط متقابل میان علم-جامعه- سیاست؛ ایجاد ظرفیت های سازمانی در علم و مهندسی؛ گسترش دانش و ظرفیت به منظور حفاظت و مدیریت پایدار اقیانوس ها و سواحل؛ تقویت همکاری های علمی بین المللی در سیستم های مربوط به زمین، تنوع زیستی و کاهش خطر بلایا؛ تقویت امنیت آب شرب می باشد.