شهاب الدین سهروردی فلسفهی تازهای را به دنیا عرضه کرد با نام فلسفهی اشراق. فلسفه ای که بیش از هر چیز از نور سخن میگوید؛ از نبرد نور و تاریکی؛ از فرشتهای نورانی که در هر چیز پنهان است؛ از اندیشه که شکلی از نور است؛ از لطیفتر شدن هر چیز به عنوان نورانی تر شدنش؛ مثلا این که گیاه از خاک نورانی تر است و انسان میتواند پی در پی نورانیتر شود.
او برای بیان افکارش، از داستان و تمثیل بهرهبرده و با زبانی شاعرانه و خیال انگیز از سیمرغ، عقل سرخ، هدهد و گوهر شب چراغ سخن میگوید.
این مجموعه با الهام از رساله های لغت موران، عقل سرخ و اندیشههای سهروردی درباره ی نور و ظلمت نوشته شدهاست.