استادی که خود را یک دانشجوی پرسشگر می داند
| مدیر بخش فرهنگ کمیسیون ملی یونسکو-ایران درباره استاد یوسف ثبوتی نوشت: استاد همچنان خود را به مثابه یک دانشجو، پرسشگر می داند. |
به گزارش روابط عمومی کمیسیون ملی یونسکو-ایران، در یادداشت عبدالمهدی مستکین مدیر بخش فرهنگ کمیسیون ملی یونسکو-ایران درباره استاد یوسف ثبوتی آمده است:
“دل اندر زلف لیلی بند و کار عشق مجنون کن”
در نیک بختی و سعادت انسان همین بس که در طول زندگی توفیق دیدار عالمان و دانشمندان برای او میسرگردد و در معرض انفاس پاکیزه و احوال پسندیده آنان قرار گیرد تا از رهگذر این همنشینی مقدمات کمال و مقومات جلال او هموار گردد.
بگفتا من گِلی ناچیز بودم ولیکن مدتی با گل نشستم
کمال همنشین در من اثر کرد وگرنه من همان خاکم که هستم
برای نگارنده که سال ها مقیم بارگاه بلند فرهنگ و ادب بوده ؛ سعادت دیدار با فرزانگان و خوشه چینی از خرمن دانایان همواره برترین فضیلت و بزرگترین ثروت بوده است.
دیدار با استاد ممتاز و چهره ماندگار حوزه اختر فیزیک کشور دکتر یوسف ثبوتی در زمره یکی از درس آموزترین دیدارها با انسان های فاضل و فرهمند بود .
استادی که با ۹۰ سال سن و فزون از ۶ دهه دانش گستری و شاگرد پروری ؛ همچنان خود را یک دانشجوی پرسشگر می داند .
این دیدار که به مناسبت تهیه مستندی از زندگی و فعالیت های استاد ثبوتی برای برنامه تماشای خورشید کمسیون ملی یونسکو روی داد سرشار از نکات حکمت آموز از زندگی یک استاد خستگی ناپذیر در عرصه علم و معرفت است .
خوشبختانه در این دیدار همراهی شاگرد برجسته استاد ثبوتی ؛ یعنی دکتر نصیری قیداری که قریب به ۴۰ سال افتخار شاگردی ایشان را داشته واکنون درکسوت ریاست دانشگاه شهید بهشتی به فعالیت مشغولند؛ دست داد .
اولین درس از این دیدار شیوه سلوک عاشقانه شاگرد در برابر استاد بود . دکتر نصیری قیداری که خود از برجستگان حوزه فیزیک و نجوم کشور به شمار می روند با دیدن استاد خویش از شدت شوق گویی توان سخن گفتن در محضر استاد از ایشان سلب شد . آنچه که این مواجهه را برای من زیباتر می نمود سکوت طولانی مدت دکتر نصیری و خیره شدن عاشقانه ایشان به چهره و کلام استاد ثبوتی بود.
حقیقتا از این فروتنی و قدرشناسی نکته ها آموختم ؛ هرچند که این کردار از دیرباز نزد ایرانیان از عهد دانشگاه جندی شاپور تا کنون جز فضیلت های برجسته و ذاتی شاگرد و استاد بوده است که به قول “بختیشوع بن جرجیس بن جندی شاپوری” رییس دانشگاه کهن جندی شاپور ؛ دو کس با یکدگر گام برندارد مگر آنکه یکی از آنها استاد باشد و دیگر شاگرد ….
حکمت پرفروغ دیگری که از استاد ثبوتی آموختم پرهیز کردن از به کار بردن واژه ” تاسف ” بود. ایشان عمیقا از کاربرد واژه “متاسفانه” پروا داشت و معتقد است که با به کار بردن آن هستی و زمان را نسبت به خویش بدسگال و بداندیش می کنیم و در فضا و فرکانسی گسسته و بسته گرفتار می آییم .
حکمت دیگری که از خرمن خردمندی استاد برچیدم ؛ تشنگی بی امان ایشان برای آموختن بود به گونه ای که گویی به تازگی در حال گذراندن ترم اول دانشگاه در مقطع کارشناسی است . این ویژگی ایشان مرا با یاد این بیت شگرف حکیم فرخ روان توس رهنمون ساخت که :
میاسای ز آموختن یک زمان ز دانش میفکن دل اندر گمان
وقتی برای ایشان مطلبی در باب “حکیم ناصر خسرو ” ارسال کردم با من تماس گرفتند و مفصل در باب ناصر خسرو سخن راندند و فرمودند که ناصر خسرو را چهل سال پیش با دقت خوانده ام لیکن پرسشی که برای من پیش آمده این است که آیا ناصر خسرو در مسیر حرکت به سوی حجاز با “ابن هیثم” دیدار داشته است یا خیر ؟! از این رو قرار شد که به طور مشترک در این باب مقاله ای تدوین کنیم ..
شگفتی من از آن بود که طیف مطالعاتی ایشان عموما در حوزه فیزیک ؛ نجوم وهیات … بود لیکن با علاقه ای خاصی به تدبر و تامل در اوراق بزرگان ادب و فرهنگ مبادرت می ورزید..
باری در این باب به قول شیخ اجل سعدی در معنی باز است و سلسله سخن دراز …..
از این رو عاشقان علم و فرهنگ ایران زمین را دعوت می کنم که در ۱۶ آبان ۱۴۰۰ برای جرعه نوشی از دریای فضل و دانش استاد ثبوتی در فرهنگستان هنر حضور به هم رسانند تا به تماشای خورشیدی رخشان دیگری از آسمان علم و دانایی ایران زمین نائل آییم …
چون ز تنهایی تو نومیدی شوی زیر سایه یار خورشیدی شوی
رو بجو یار خدایی را تو زود چون چنان کردی خدا یار تو بود
بیشتر در این باره: