ثبت بیابان لوت به عنوان اولین میراث طبیعی کشورمان در فهرست جهانی یونسکو
کمیته میراث جهانی در چهلمین جلسه خود در استانبول ترکیه روز یکشنبه ۲۷ تیرماه پس از یک روز وقفه در برنامه های این نشست به واسطه اتفاقات اخیر ترکیه کار خود را از سر گرفت. در این نشست ۸ اثر از جمله کویر لوت به ثبت رسید. کویر لوت اولین ثبت طبیعی کشورمان در فهرست جهانی و بیست و یکمین ثبت جهانی ایران می باشد.
کویر لوت با مساحتی حدود ۱۷۵ هزار کیلومتر، در شمال شرقی استان کرمان و در میان سه استان خراسان جنوبی، سیستان و بلوچستان و کرمان گسترده شده و حدود ۱۰ درصد وسعت کشورمان را در بر گرفته است. در سالهای ۲۰۰۴، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۰۷ و ۲۰۰۹ گرمترین نقطه بر سطح کره زمین شناخته شده است که بیشترین آن در سال ۲۰۰۵ با بیشینه دمای ۷۰٫۷ درجه سانتیگراد ثبت گردیده است. دانشمندان علت گرمای بالای آن را رنگ تیره و خشکی سطح آن دانستهاند که موجب جذب گرمای خورشید میشود
سابقه تمدنی دشت لوت به هزاره سوم پیش از میلاد میرسد؛ قدمت پنج هزار سالهای که کشف حدود سههزار اثر تاریخی از این منطقه بر آن مهر تایید میزند. وجود دهها اثر تاریخی شامل قلعهها، کاروانسراها، آب انبار و وجود اکوسیستم و طبیعت بکر، این منطقه را به الماس کویرهای جهان معروف کرده است.
کویر لوت به سه واحد جغرافیایی لوت شمالی ـ که بیشتر از دو واحد دیگر کویری و پوشیده با شن و ماسه است)، لوت مرکزی ـ که کلوتها و تپههای ماسهای در آن قرار دارد ـ و لوت جنوبی ـ که غنیترین پوشش گیاهی این کویر را دارد ـ تقسیم میشود.
پرونده کویر لوت بر اساس دو معیار از معیارهای چهارگانه میراث طبیعی شامل پدیدههای طبیعی ویژه که مناطقی با زیباییهای طبیعی استثنایی و اهمیت زیباییشناسانه را در بر میگیرد و نمونههای برجسته از مراحل عمده تاریخ زمین، فرآیند زمینشناختی مداوم در تکامل عوارض و یا عوارض فیزیوگرافیک و ژئومورفیک توسط کشورمان به یونسکو ارائه شد .
در جلسه مذکور همزمان با ثبت این اثر طبیعی ۷ سایت طبیعی دیگر نیز توسط کشورهای چین، کانادا، مکزیک، سودان، قزاقستان، چاد و عراق به ثبت رسیدند. بر اساس اطلاعات دریافتی کشورهای فیلیپین، پرتغال، اندونزی، قزاقستان، ترکیه، تونس، کویت، جامائیکا، کره جنوبی، تانزانیا، آذربایجان، لهستان، زیمبابوه، ویتنام، بورکینافاسو و کرواسی حمایت خود را از ثبت جهانی این اثر طبیعی( کویر لوت) منحصر به فرد ایران اعلام کردند.
کمیسیون ملی یونسکو در ایران از کارشناسان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و سایر نهادهای ذیربط که در تدوین این پرونده تلاش نمودند، قدردانی و سپاسگزاری می نماید.