راه ابریشم را بیشتر به شاهراه تجارت و داد و ستدهای اقتصادی می‌شناسند. اما نگاهی به تاریخ مردمانی که در این سرزمین کهن و پهناور زیسته‌اند، نشان می‌دهد که راه ابریشم تنها راه تجارت و اقتصاد نبوده است. این راه مسیر تبادل فکر و اندیشه نیز بوده است. سرزمین نغمه‌های عاشقانه. مسیر گفت‌وگو و صلح و دیار ادب و آداب. مردان این سرزمین آداب زندگی مسالمت‌آمیز با هم را می‌دانستند. شاعرانشان نجواگر پیام‌های عاشقانه و انسانی بوده‌اند. در این مسیر ادیان گوناگون با هم و کنار هم روزگار می‌گذرانده‌اند. زندگی در این سرزمین‌ها پر بود از رنگ و شادابی. رنگ‌هایی طربناک و دلپذیر. بافته‌های راه ابریشم همچنان در جهان بی‌مانند و زیبا. اما شاید یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های مردمان این سرزمین‌ها عشقشان به دانش و کتاب است. به همین روی هنر کتاب در راه ابریشم کهن و بیش از هزار ساله است. کتاب‌آرایی نشان‌دهنده اوج احترام یک تمدن به نوشتن، علم و دانش است. حرف و کلمه در این دیار هنری است ارجمند و آسمانی. اینجا دیار رقص واژگان است. سرزمین رقص قلم. قلم‌های رقصان در این دیار روایت می‌کنند شکوه تمدن‌های کهن را. خوشنویسان راه ابریشم قرن‌هاست که روایتگر صلح‌اند و انسانیت. با رقص قلم‌هایشان فرامی‌خوانند بشر را به دوستی و گفت‌وگو. خوشنویسی شناسنامه ماست. شناسنامه تمدن‌هایی که ارج می‌نهند دانش را و پاس می‌دارند کتاب را. این هنر می‌تواند در این روزگار سخت که از هر گوشه‌اش صدای ناهنجار خشونت و جنگ به گوش می‌رسد دل‌ها را فراخواند به‌سوی معرفت. به‌سوی دانش و به‌سوی گفت‌وگو.