" فرهنگ را نمی توان ویران کرد"
” فرهنگ را نمی توان ویران کرد”
حکیم فردوسی فزون از هزار سال پیش فرهنگ را آرایش جان آدمی خواند که از رهگذر آن تندرستی روان پدیدار گردد.
که فرهنگ آرایش جان بود
ز گوهر سخن گفتن آسان بود
گوهر بی هنر زار و خار است و سست
به فرهنگ باشد روان تندرست
ملتهای ریشه دار همواره بر بنیاد فرهنگ و تمدن دراز آهنگ خویش بر صدر نشسته اند ، و ایران زمین بی گمان یکی از کهن فرهنگ های پردرخشش گیتی است ..
جای شگفتی است که در هزاره سوم میلادی رییس جمهور کشوری سخن از حمله به نمادهای فرهنگی کهن و جاودان ایران زمین کرده است .
ایران زمینی که قدیمی ترین دانشگاه جهان گندی شاپور را به تمدن جهانی هدیه داده است ..
ایرانی که ابوریحان ، بوعلی سینا و زکریای رازی ، خواجه نصیر و فردوسی و مولوی و سعدی، حافظ و عطار ونظامی .. را در گاهواره تمدن خویش پرورانده و از شهد شکّرین کلامشان کام جهانیان را شیرین کرده اند ..
رییس جمهور ایالات متحده ، پیش از آنکه اسب جهالت را در میدان خباثت براند و سخن از ویران کردن عناصر زایش گر فرهنگ و تمدن ایرانی بگوید ، دستکم اندکی به مطالعه دیوان بزرگترین ادیب امریکا ” رالف والدو امرسون بپردازد .
که درسال ۱۸۴۷ میلادی زمانی که اولین مجموعه شعر خود را در شهر بستون چاپ کرد دو غزل حافظ و ۱۷۶ بیت سعدی را زیور دیوان خود نمود و با تحسین ایرانیان اظهار داشت :
” این ملت باهنرترین و با ادب ترین ملت آسیاست”
حافظه تاریخی جهان همواره گواه این مدعا بوده است که هر قدرتی که به ایران زمین تاخته در فرجام باخته !
اهریمن ستیز و سیاست پیشگی شاید در کوتاه مدت بر طبل چیرگی و یاوگی بکوبد لیکن در دراز مدت فروغِ فرهمندِ فرهنگ درفش اهورایی خویش را بر خواهد افراخت..
و ایرانیان نژاده اوستاد خردمندی و شکیبایی اند …
و می دانند که دیو سپید را در کنام سپیدش به چه سان به دریوزگی وا دارند …
تو مر دیو را مردم بد شناس
کسی کو ندارد ز یزدان سپاس
هر آنکو گذشت از ره مردمی
ز دیوان شمر مشمر از آدمی
دلت دار زنده به فرهنگ و هوش
به بد در جهان تا توانی مکوش
یادداشتی از عبدالمهدی مستکین، مدیر گروه فرهنگ‌کمیسیون‌ملی یونسکو ایران
در واکنش به تهدید تخریب میراث فرهنگی ایران توسط رییس جمهور آمریکا