چهارمین نشست از منظومه‌ فرهنگی ـ هنری هفت‌ هفته با حافظ برگزار شد

انجمن دوستداران حافظ ــ دفتر تهران با همکاری کمیسیون ملی یونسکو ــ ایران، چهارمین نشست از منظومه‌ فرهنگی ـ هنری هفت‌ هفته با حافظ را ۴ مهر ۱۳۹۷ با عنوان “راز بی کرانگی هستی در سپهر اندیشه‌ خواجه راز” و سخنرانی دکتر سعداله نصیری قیداری، استاد فیزیک و عضو هیئت ‌علمی دانشگاه شهید بهشتی تهران برگزار کرد.

 در ابتدای این نشست دکتر عبدالمدی مستکین، مدیر انجمن دوستداران حافظ ـ تهران ضمن خوش‌آمدگویی به حاضران به توصیف بلندنظری خواجه راز پرداخته و با اشاره به این بیت؛ که ای بلندنظر شاهباز سدره نشین/ نشیمن تو نه این کنج محنت آبادست… حافظ را بلندنظری دانست که مدام سر بر آسمان داشته و عظمت هستی را می ‌نگریسته تا جایی که می گوید: آسمان گو مفروش این عظمت کاندر عشق/ خرمن مه به جوی خوشه پروین به دو جو …

سپس دکتر سعدالله نصیری‌قیداری سخنرانی خود را با این بیت؛ چیست این سقف بلند ساده بسیارن قش/ زین معما هیچ دانا در جهان آگاه نیست… آغاز کرد و در ارتباط با آن گفت: بیتی که قرن ‌ها پیش حافظ سروده امروز معنایی بسیار عمیق‌ تر یافته است؛ آنچنان که بعد از پیشرفت این همه فرضیات، نظریات، مدل ‌های علمی و ابزارهای رصدی دقیق و قوی همچنان ما نمی دانیم آسمان این عالم به چه شکل و شمایلی است و هنوز هیچ دانایی از این معما آگاه نیست. وی در ادامه پیرامون واژه‌ های مربوط به نجوم و کیهان که در دیوان حافظ وجود دارد صحبت کرد و اذعان داشت که حافظ اشعار خود را در دوره‌ زمین مرکزی سروده  (ادوار نجوم زمین مرکزی کهشکان مرکزی کیهان مرکزی) و لذا ما اگر ادوار تحول نجوم را نشناسیم نمی‌ توانیم به درستی در رابطه با این کلمات که به استعاره، کنایه و تشبیه در اشعار حافظ به کار رفته پی ببریم

در ادامه مستکین با اشاره به این بیت که؛ ذره را تا نبود همت عالی حافظ/ طالب چشمه‌ خورشید درخشان نشود… پیرامون عظمت هستی و دعوت حافظ به همت عالی و منفعل نبودن دقایقی را سخن راند و پس از آن تابلوی مزرع سبز فلک اثر بانو شهین شاداتی در این مراسم رونمایی شد.

پس از آن دکتر عبدالمحمود رضوانی، مترجم گلستان سعدی درباره “آن” در شعر حضرت حافظ با تکیه بر این مصرع؛ بنده طلعت آن باش که آنی دارد… و کیفیت ناشناخته ‌‌‌ای که نه می‌توان درک کرد و نه می شود توصیف کرد، مطالبی را ارائه کرد.

حسن ختام این نشست هم با خوانش غزل: حالیا مصلحت وقت در آن می ‌بینم/ که روم بر در میخانه و خوش بنشینم… توسط عبدالحسین زیرک، از اعضای همیشه همراه انجمن دوستداران حافظ ــ تهران همراه بود.

مطلب قبلی

درباره گواهی قدمت و ثبت در خاطرات جمعی

مطلب بعدی

پنجمین نشست از منظومه فرهنگی – هنری هفت هفته با حافظ برگزار می شود