میراث دیداری و شنیداری؛ پنجره‌ای رو به جهان
|
خانم آدری آزولای، مدیرکل یونسکو، به‌مناسبت روز جهانی میراث دیداری و شنیداری (۲۷ اکتبر) تاکید کرد: این بزرگداشت امسال بر موضوع «پنجره‌ای رو به جهان: بهره‌مندی از میراث مستند برای ترویج جوامع فراگیر، عادلانه و صلح‌آمیز» تمرکز دارد؛ چراکه حفاظت از میراث مستند به‌عنوان یک تسهیل‌گر برای گفت‌وگو و صلح در جهان شناخته می‌شود. |
در متن این پیام آمده است:
جهان بدون آثار ثبت شده از گذشته ما چگونه خواهد بود؟ الی ویزل، برنده جایزه نوبل، در پاسخ به این سوال می‌گوید: “بدون حافظه، هیچ فرهنگی وجود ندارد. بدون حافظه، نه تمدن، نه جامعه و نه آینده وجود نخواهد داشت.”
میراث مستند گواهی بر آشکار شدن اندیشه و رویدادهای بشری; تکامل زبان‌ها، فرهنگ‌ها و مردمان به‌عنوان حافظه است و این فرصت را پیش روی ما قرار می‌دهد تا رویدادهایی را که در آن شرکت نکرده‌ایم مشاهده کنیم، به صداهایی از گذشته‌های دور گوش دهیم و از مکان‌هایی بازدید کنیم که دیگر وجود ندارند.
امروزه، میراث مستند منبعی ضروری از اطلاعات است. مخزن دانشی که گفتگو و تفاهم بین فرهنگی را تشویق کرده و در همین راستا صلح را تقویت می‌کند.
برای مثال، در فیلم جادوگر شهر اوز در سال ۱۹۳۹ پیام قدرتمند و تکان‌دهنده عشق، امید و مهربانی در مواجهه با ظلم را مشاهده می‌کنیم. همچنین جاودانگی آن را در فیلم “لوس اولویدادوس” ساخته لوئیس بونوئل، با برانگیختن احساس برای عدالت اجتماعی می‌بینیم.
از همین رو هر ساله در ۲۷ اکتبر، روز جهانی میراث دیداری و شنیداری را جشن می‌گیریم. این بزرگداشت امسال بر موضوع «پنجره‌ای رو به جهان: بهره‌مندی از میراث مستند برای ترویج جوامع فراگیر، عادلانه و صلح‌آمیز» تمرکز دارد.
همچنین امسال، سی‌امین سالگرد برنامه حافظه جهانی را جشن می‌گیریم. این برنامه توسط یونسکو برای کمک به جلوگیری از دست دادن حافظه جمعی بشر که امری جبران‌ناپذیر تلقی می‌شود، راه اندازی شده است. در طول سه دهه گذشته، برنامه حافظه جهانی با راه‌اندازی کمیته‌های حافظه جهانی در ۹۴ کشور عضو، و ثبت بیش از ۴۰۰ اثر در فهرست حافظه جهانی به حفظ میراث کمک کرده است.
با این حال، برای تقویت هرچه بیشتر قدرت میراث مستند نیاز به انجام فعالیت‌های بیشتر داشته و باید قبل از هر چیز از نحوه حفاظت از این میراث در نهادهای حافظ میراث اطمینان حاصل کنیم؛ به‌ویژه میراث دیداری و شنیداری که می‌تواند به‌شدت شکننده باشد. همچنین باید به راحتی قابل استفاده و در دسترس همه قرار داشته باشد. در نهایت، ما باید استفاده و بهره‌گیری مداوم از آن را به‌عنوان یک آزادی اساسی ترویج کنیم.
بنابراین در این روز یونسکو تعهد خود را برای حفاظت از میراث مستند به‌عنوان یک تسهیل‌گر برای گفت‌وگو و صلح تایید می‌کند؛ چرا که حفظ میراث ما به معنای حفظ حافظه‌مان بوده و نمی‌توانیم بدون در خاطر داشتن گذشته خود آینده‌ای پایدار بسازیم.