فرهنگ به تعبیر گسترده آن، عبارت است از نظام مشترکی از باورها، ارزش‌ها، رسوم و رفتارهایی که اعضای یک جامعه در انطباق با جهان و با یکدیگر به کار می‌برند و از راه آموزش از نسلی به نسل دیگر انتقال می‌یابد. فرهنگ نیروی محرک توسعه و وسیله‌ای برای تحقق زندگی فکری، عاطفی، اخلاقی و معنوی رضایت‌بخش برای تمام افراد جامعه است. امروز بر همگان مسلم شده است که فرهنگ غنی، سرمایه لازم برای فقرزدایی و تحقق توسعه پایدار است. بنابراین راهبرد گنجاندن فرهنگ در سیاستهای کلان توسعه کشور به‌ویژه سیاستهای مربوط به آموزش، علوم، ارتباطات، بهداشت، محیط زیست و گردشگری و همچنین تقویت صنایع خلاق فرهنگی و ایجاد فضای مناسب برای پاسخگویی به نیازهای مربوط به تدوین قوانین آموزش و مدیریت منابع فرهنگی در کشور از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در این راستا کمیسیون ملی یونسکو – ایران، اهداف راهبردی زیر را محور برنامه‌ها و طرح‌های خود قرار داده است:
کنوانسیون‌ها، توصیه‌نامه‌ها، برنامه‌ها و طرح‌های عمل بین‌المللی در حوزه فرهنگ
اداره فرهنگ کمیسیون ملی یونسکو ضمن اولویت دادن به سیاستهای کلان و قوانین و مقررات داخلی حوزه فرهنگ، کنوانسیون‌ها، توصیه‌نامه‌ها، طرح‌ها و برنامه‌های عمل بین‌المللی زیر را نیز مدنظر قرار میدهد: کنوانسیون جهانی حق مؤلف (۱۹۷۱، ۱۹۵۲)، کنوانسیون حمایت از اموال فرهنگی – تاریخی در زمان جنگ (۱۹۵۴)، کنوانسیون اتخاذ تدابیر لازم برای ممنوع کردن و جلوگیری از ورود و صدور و انتقال مالکیت غیر قانونی اموال فرهنگی (۱۹۷۰)، کنوانسیون حفاظت از میراث طبیعی و فرهنگی جهانی (۱۹۷۲)، کنفرانس استکهلم در مورد سیاستهای فرهنگی برای توسعه (۱۹۹۸)، کنوانسیون حراست از میراث فرهنگی زیر آب (۲۰۰۱)، اعلامیه جهانی درباره تخریب میراث جهانی (۲۰۰۳)، کنوانسیون حراست از میراث فرهنگی معنوی (۲۰۰۳)، کنوانسیون حفظ و ترویج تنوع مظاهر فرهنگی (۲۰۰۵)، طرح عمل بین‌المللی دهه ملل متحد در زمینه آموزش در خدمت توسعه پایدار (۲۰۱۴- ۲۰۰۵ )، دهه بین‌المللی بومیان جهان (۲۰۱۴-۲۰۰۵).
