فرهنگ و توسعه پایدار
از زمانی که سازمان جهانی یونسکو اولین کنگره بین الملی خویش را با عنوان “فرهنگ: کلید توسعه پایدار” در Hangzhou (چین) ماه می ۲۰۱۳. برگزار نمود تمرکز ویژه این نهاد بزرگ جهانی بر ارتباط درهم تنیده فرهنگ و توسعه پایدار معطوف گردید . هر چند توجه بایسته یونسکو به مقوله توسعه پایدار به زمان کنفرانس استکهلم در سال ۱۹۹۸. باز میگردد لیکن کانونی کردن موضوع فرهنگ و تاثیر شگرف آن بر اهداف توسعه پایدار آینده به کنگره چین باز میگردد.
اهمیت مقوله توسعه پایدار سبب شد تا یونسکو در ذیل یکی از ۵ حوزه فعالیت اصلی خود یعنی (آموزش ، علوم ،فرهنگ ، ارتباطات و علوم اجتماعی) سر فصل بسیار مهمی را در بخش فرهنگ با موضوع ” Culture for Sustainable Development ” قرار دهد . در توصیف این بخش تصریح گردیده است که : در شرایطی که جامعه بین المللی در حال بحث پیرامون اهداف توسعه ای آینده در پسا ۲۰۱۵ می باشدی سازمان جهانی یونسکو تلاش میکند تا فرهنگ در کانون و قلب دستور کار توسعه جهانی قرار گیرد.
از نظرگاه سازمان جهانی یونسکو فرهنگ وگستره مولفه ای آن نظیر مواریث ملموس و ناملموس ، صنایع فرهنگی ، خلاقیت ، هویت ، گردشگری فرهنگی ، ترویج صلح ، پرهیز از خشونت؛ راهبر و توانمند ساز شمول توسعه پایدار درجامعه بشری است ؛ و با این تفسیرمیتوان با ابزار فرهنگ زمینه های کلیدی توسعه ملی و بین المللی را که منتهی به ریشه کنی فقر، آموزش با کیفیت، مدیریت پایدار زیست محیطی، شهرهای پایدار، حفاظت از میراث ملموس و ناملموس، هویت، ترویج صلح و گفتگو ، تنوع فرهنگی و انسجام اجتماعی را بستر سازی نمود.
همسو با دیدگاهها مطرح شده در کنگره بین المللی چین که معتقد است به رغم اهمیت انکارناپذیر و حیاتی میراث فرهنگی در تسهیل و ترویج معیارهای توسعه پایدار ، در سطوح ملی این موضوع از بحث توسعه پایدار غایب و مورد غفلت قرار گرفته است.
یونسکو با تصویب ۶ کنوانسیون بسیار مهم در حوزه فرهنگ توسط کشورهای عضو ظرفیت عظیمی در کاربست عملی و اجرایی توسعه پایدار ارائه نموده است .