توجه جشنواره فیلم وارش به موضوع جنگل های هیرکانی ارزشمند است

ایرج میلانی مجری و تهیه کننده تلویزیون، جریان سازی فرهنگی و هنری را در توجه به سرمایه های ملی و حفظ محیط زیست تاثیرگذار دانست و گفت: جشنواره های فرهنگی و هنری نظیر وارش نیز که موضوع جنگل های هیرکانی را به عنوان یکی از محورهای خود مدنظر دارد، اقدامی ارزشمند است؛ چراکه جشنواره ها امکان مقایسه با همتایان و دیده شدن را فراهم و به تبع آن کیفیت آثار را افزایش می دهند و ارتقای همگانی صورت می گیرد.

به گزارش روابط عمومی کمیسیون ملی یونسکو- ایران به نقل از روابط عمومی نهمین جشنواره بین المللی فیلم وارش، ایرج میلانی تهیه کننده و مجری برنامه های مستند سیما با ارائه تحلیلی درباره سیل اخیر استان گلستان و برخی دیگر از مناطق کشورمان بیان کرد: سیلی که در حال حاضر مشغله ذهنی عموم مردم شده است از نظر من سیل عجیب و غریب و بی سابقه ای در کشورمان نبوده و نیست. پیش از این سیل های بزرگتر در گلستان، مازندران، شیراز و… رخ داده است. اما پدیده ای در علم وجود دارد که به آن دوره بازگشت می گویند و ما باید به مدد آن این حوادث را پیش بینی می کردیم که این مهم مورد غفلت مانده است.

وی افزود: سیل در چرخه طبیعت یک اتفاق معمولی است و ممکن است هر ۳۰ سال یا ۴۰ سال یکبار رخ دهد. اما تفاوت آن با دوره های گذشته به دو دلیل است. نخست آن که خسارت ناشی از آن بیشتر شده است و دوم این که مردم را دچار نوعی شوک کرده است. خسارت به دلیل افزایش جمعیت بوده است که به تبع تعداد کشته ها را نیز افزایش می دهد. ضمن این که بخش قابل توجهی از جنگل های هیرکانی تخریب شده و در معرض نابودی است. دوم این که تاسیسات بین مسیر از جمله دکل و… بیشتر شده و این خود، خسارات را بیشتر کرده است. علت شوک مردم نیز این است که اگرچه در گذشته این مصیبت ها وجود داشت، اما مثل شعله کبریتی در روستایی یا منطقه ای به سرعت خاموش می شد و عموم مردم از آن با خبر نمی شدند.
میلانی خاطر نشان کرد: در گذشته فضای مجازی به این گستردگی مورد کاربرد و دسترس همه نبود. اما امروز شعله های خشم مردم فراگیر می شود و رسانه ها به آن دامن می زنند. درست به همین دلیل تصویر غرق شدن فردی در گوشه ای از سرزمین مان، همه را دردمند می کند. بنابراین یکی از تاثیرات اجتماعی ناشی از موبایل را که همین فراگیری است، باید در آسیب شناسی این جریان در نظر داشته باشیم. دولت ها در گذشته بر این اتفاق درپوش می گذاشتند اما امروزه برایشان این اتفاقات و حواشی ناشی از آن قابل پنهان کردن نیست. همچنین قرار گرفتن در ایام عید و شلوغی مناطق شمالی کشور هم میزان خسارات را بیشتر کرده است.

وی ادامه داد: به نظرم منشا سیل هم دو مورد است؛ نخست ناآگاهی از این که هر چند سال یکبار این سیل تکرار می شود و ما باید آمادگی های لازم را برای رویارویی با این بلای طبیعی داشته باشیم. دوم این که علم از وجوه بسیاری در ایران هنوز رشد نکرده است. توجه به اقلیم، هواشناسی، علم آب خیز داری و مراتع و جنگل ها، علمی فراگیر حتی برای افراد بومی مناطق در معرض خطر نشده است. آمار دوره بازگشت سیل را به طور دقیق نمی دانیم. زیرا دوره بازگشت با دخل و تصرف های انسانی امروزی در طبیعت نظیر احداث سد و جاده سازی به یکباره کاهش پیدا کرده است و نیاز به مطالعه دارد. باید همه این شرایط منطقه را در آمار دوران بازگشت حوادث طبیعی لحاظ کرد و درباره اش هشدار داد. ضمن این که باید از تغییرات اقلیمی جهان و تاثیرات آن بر کشورمان آگاه باشیم. مثلا پدیده «ال نینو» یا سایر تغییرات اقلیمی جهانی ممکن است در خشکسالی یا ترسالی و سیلاب بی تاثیر نباشد.

 این تهیه کننده برنامه های مستند همچنین خاطر نشان کرد: عدم اختصاص بودجه مناسب و کافی برای کارهای اساسی نظیر پل سازی و… هم در این اتفاقات بی تاثیر نیست. کشور ما با اقتصاد نفتی و دولتی کارش توزیع پول نفت بین مردم است، بدنه جامعه ثروتی تولید نمی کند و ما با جهان در جنگ هستیم و همه این ها مزید بر علت می شود. در مدیریت بودجه مساله داریم و مسائل معیشتی مردم هم مطرح است. در این شرایط برای راضی نگهداشتن مردم به سراغ کارهای زودبازده و سریع می رویم تا به چشمشان بیاید و توقع شان را پاسخ بگوییم. در حالی که از اقدامات زیرساختی بازمانده ایم.

میلانی جریان سازی فرهنگی و هنری نظیر برگزاری جشنواره بین المللی فیلم وارش را در توجه به سرمایه های ملی و حفظ محیط زیست تاثیرگذار دانست و گفت: خوشبختانه فضای مستندسازی در سال های اخیر به مدد دوربین های ارزان تر و باکیفیت تر و امکان تدوین در خانه گسترده تر شده است و به نظرم تا ۵ سال آینده مستندهای بسیاری در ارتباط با خلاءهای موجود خواهیم دید. برگزاری جشنواره های فرهنگی و هنری نظیر وارش نیز که موضوع جنگل های هیرکانی را به عنوان یکی از محورهای خود مدنظر دارد، در هر حال اقدامی فوق العاده ارزشمند است. این رویدادها شبیه امتحان گرفتن مدارس از دانش آموزان است؛ دانش آموزی در مدرسه مدام درس می خواند اما امتحانی از او گرفته نمی شود، انگیزه اش را برای ادامه تحصیل از دست می دهد و از تلاشش کم می شود. جشنواره ها امکان مقایسه با همتایان و دیده شدن را فراهم و به تبع آن کیفیت آثار را افزایش می دهند و ارتقای همگانی صورت می گیرد.

مطلب قبلی

مبعث

مطلب بعدی

جنگل های هیرکانی، میراثی که در انتظار ثبت جهانی یونسکو است، به عنوان سرمایه ای ملی و بین المللی باید حفظ شود