مقدمه:
برنامه اطلاعات برای همه به دنبال جهانی است که در آن هر فرد به اطلاعات مورد نیاز خود دسترسی داشته باشد. در این شرایط هر فرد فرصت و توانایی استفاده و بهره‌مندی از اطلاعات را برای ساختن زندگی بهتر در اختیار خواهد داشت.

این جامعه ایده‌ال را یونسکو با عبارت «جامعه معرفتی» توصیف می‌کند. چنین جامعه‌ای مبتنی و بر پایه چهار اصل اساسی قرار گرفته است: آزادی بیان، دسترسی همگانی به اطلاعات، احترام به تنوع فرهنگی و برابری دسترسی و برخورداری از آموزش کیفی.
برنامه اطلاعات برای همه، ضمن پذیرش چهار اصل فوق، توجه و تأکید خود را بر دسترسی همگانی و جهانی به اطلاعات و دانش معطوف کرده است. امروزه برای اولین بار در طول حیات بشری، انسان به ابزارهای فنی لازم برای دستیابی به این هدف نائل شده است. با وجود رسانه‌های سنتی مثل رادیو و یا رسانه‌های نوین همچون اینترنت، هیچ مانعی از نقطه نظر فنی نمی‌تواند از دسترسی کلیه ساکنان کره زمین به اطلاعات مورد نیاز و مربوط به زندگی شخصی آنها جلوگیری کند.
دسترسی به منابع اطلاعاتی باعث رشد اقتصادی کشورها می‌گردد. در صورت دسترسی به اطلاعات مناسب و بهره‌برداری از آن می‌توان به مسائل و مشکلات اساسی جامعه جهانی در شرایط حاضر (معضلاتی همچون فقر، پایین بودن سطح بهداشت و یا آموزش، جلوگیری از بلایا و یا حوادث طبیعی، حمایت و حفاظت از محیط زیست) به¬طور مناسب برخورد کرد. برای مثال امروزه کاملاً روشن شده که یکی از دلایل گسترش بیماری ایدز، فقدان و یا کمبود اطلاعات می‌باشد. در دنیای امروز، آموزگاران و دانش‌‌آموزان می‌بایستی به منابع آموزشی و تربیتی مناسب و با کیفیت دسترسی داشته باشند و فن‌‌آوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی این امکان را فراهم می‌کند. راه‌اندازی سیستم‌های هشدار سریع با کمک فن‌‌آوری‌های نوین، به ما اجازه می‌دهد تا جان هزاران نفر را در صورت بروز بلایای طبیعی نجات دهیم. مدیریت صحیح و مناسب جامعه و حاکمیت مطلوب هم، زمانی امکان‌پذیر است که مردم به اطلاعات مربوط به تصمیمات سیاسی دسترسی داشته باشند. در نهایت باید گفت که جوامع کنونی در صورت دسترسی به اطلاعات مربوط به تأثیر آلاینده‌ها بر محیط زیست، می‌توانند آینده بهتر و توسعه پایدار خود را تأمین کنند.
به¬طور خلاصه، برنامه اطلاعات برای همه به دنبال کاهش شکاف دیجیتال و فاصله بین دارندگان اطلاعات و محرومان از آن و به¬کارگیری فن‌آوری‌های اطلاعاتی در جهت کاهش معضلات و مشکلات جوامع امروزی است.
۱- فلسفه تشکیل برنامه اطلاعات برای همه
برنامه اطلاعات برای همه در سال ۲۰۰۰ ایجاد شده و یک برنامه بین‌الدولی است که در چارچوب آن دولت های سراسر جهان متعهد شده‌اند تا از تمام فرصت‌های دیجیتال که در عصر کنونی فراهم شده برای ایجاد جوامعی عادلانه استفاده کنند. همان طور که می‌دانیم در دهه گذشته، تحولات تکنولوژیک بی‌سابقه‌ای در حوزه ارتباطات و اطلاعات ایجاد شده است. یکی از مسائلی مهم جهان امروز این است که چگونه همگان می‌توانند از فرصت‌های ایجاد شده به نحو منصفانه‌ و عادلانه‌ای برخوردار شوند. امروزه اطلاعات نقشی عمده و اساسی در توسعه کشورها ایفا می‌کند و حتی تداوم حیات بشری و کره خاکی به نوعی به آن وابسته است. از سوی دیگر اطلاعات و ارتباطات نقشی غیرقابل انکار در درک متقابل ملت‌ها و صلح جهانی ایفا می‌کند.
با توجه به فرصت‌ها و در پاسخ به چالش‌های کنونی جامعه اطلاعاتی، یونسکو برنامه اطلاعات برای همه را تأسیس کرده است. این برنامه در ارتباط مستقیم با فعالیت ها و برنامه‌های عادی یونسکو در بخش ارتباطات و اطلاعات تنظیم و تدوین شده است. برنامه اطلاعات برای همه در هماهنگی و همکاری کامل با سایر سازمان های بین‌المللی و سازمان های غیردولتی بین‌المللی به ویژه نهادهایی که در حوزه مدیریت و حفاظت از اطلاعات تلاش می‌کنند (همچون فدراسیون بین‌المللی انجمن کتابداران و کتابخانه‌ها و شورای بین‌المللی آرشیوها) می‌باشد.
تا به امروز، در بیش از ۵۰ کشور کمیته ملی اطلاعات برای همه ایجاد شده که به نوعی فعالیت ها و اهداف این برنامه را در سطح ملی مورد توجه قرار داده و پیگیری می‌کند.
۲- اهداف برنامه اطلاعات برای همه
کاهش نابرابری ها بین کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، یکی از دلمشغولی‌های اصلی یونسکو می‌باشد. اغلب برای توصیف تفاوت و نابرابری کشورها از نظر اقتصادی از عبارت «شمال» در مقابل «جنوب» استفاده می‌شود ولی با گسترش سریع فن‌آوری‌های نوین اطلاعاتی و ارتباطی در کشورهای توسعه یافته، امروزه شکاف دیگری به نام شکاف دیجیتال پدیدار شده است.
برنامه اطلاعات برای همه برای حمایت از کلیه کسانی که به دنبال بروز شکاف دیجیتال در بخش محرومان قرار گرفته‌اند، ایجاد شده است. این افراد ممکن است در کشورهای
توسعه یافته و یا در حال توسعه باشند. در ضمن در چارچوب این برنامه، نیازهای زنان، جوانان، افراد مسن و همچنین معلولان مورد توجه ویژه قرار گرفته است.
بنابراین توسعه دسترسی به اطلاعات به عنوان هدف اصلی این برنامه لحاظ شده است. سایر اهداف برنامه را می‌توان به صورت زیر عنوان نمود:
– ارتقاء و گسترش هم‌اندیشی و پیشرفت مباحثات در سطح بین‌الملل در مورد تبعات اخلاقی، حقوقی و اجتماعی جامعه اطلاعاتی
– ارتقاء و توسعه دسترسی به اطلاعات عرصه عمومی از طریق سازماندهی، دیجیتایز و حفاظت از اطلاعات
– حمایت از تربیت، آموزش مداوم و یادگیری در طول زندگی در حوزه ارتباطات، اطلاعات و انفورماتیک
– حمایت از تولید محتوای بومی و تسهیل در دسترسی به دانش جوامع محلی از طریق گسترش سوادآموزی و آموزش علوم پایه درحوزه فن‌آوری‌های اطلاعات و ارتباطات
– ارتقاء استفاده از ضوابط بین‌المللی و بهترین رویه‌ها در زمینه ارتباطات، اطلاعات و انفورماتیک
– گسترش و ارتقاء شبکه‌های اطلاع‌رسانی در سطوح ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی
۳- اولویت‌های برنامه اطلاعات برای همه
شش محور اصلی زیر از نظر برنامه اطلاعات برای همه در اولویت قرار دارد و برنامه ها و حمایت های مالی از پروژه‌ها، حول این محورها صورت خواهد گرفت:
– سواد اطلاعاتی
– حفاظت از اطلاعات
– تبعات اخلاقی، حقوقی و اجتماعی جامعه اطلاعاتی
– گسترش دسترسی به اطلاعات
– اطلاعات در خدمت توسعه
– چند زبانی بودن

۱-۳- سواد اطلاعاتی
برنامه اطلاعات برای همه بر کسب سواد اطلاعاتی توسط هر فرد تأکید کرده و از پروژه‌هایی که در حوزه آموزش‌های اولیه در حوزه انفورماتیک باشد حمایت می‌کند. در واقع دستیابی به سواد اطلاعاتی و یادگیری در طول زندگی در اسناد بین‌المللی همچون «چراغ راهنمای جامعه اطلاعاتی که راه توسعه، ترقی و آزادی را روشن می‎‌کند» توصیف شده ا‌ست. داشتن سواد اطلاعاتی، این فرصت و امکان را به هر فردی می‌دهد تا در جهت اهداف شخصی، اجتماعی، حرفه‌ای و آموزشی اطلاعات را کسب، تجزیه و تحلیل و استفاده کند و یا خود تولیدکننده اطلاعات باشد. در عصر دیجیتال، سواد اطلاعاتی را می‌باید یک حق اولیه انسانی تلقی نماییم که امکان مشارکت هر فرد در زندگی اجتماعی را فراهم می‌کند.
سواد اطلاعاتی فقط به معنای توانمندی دریافت اطلاعات نیست بلکه این عبارت به معنای توانایی ارزیابی و تجزیه و تحلیل و تفسیر اطلاعات مورد استفاده و ارزیابی منابع اطلاعاتی و همچنین توانایی تولید اطلاعات نیز می‌باشد. افرادی دارای سواد اطلاعاتی، قادرند داده‌ها و اطلاعات مرتبط با بهداشت، محیط زیست، آموزش و شغل خودشان را به دست آورند و این امکان را به آنها می‌دهد تا تصمیمات مهمی نسبت به سرنوشت و حیات خود اتخاذ کنند (مثلاً در مورد سلامت و یا آموزش خودشان تصمیم بگیرند).
در عصر دیجیتال، افرادی که مدعی داشتن سواد اطلاعاتی اند باید بتوانند ازICT  و کاربردهای آن در جهت کسب و تولید اطلاعات استفاده کنند. برای مثال برای فعالیت در فضای مجازی و بهره‌مندی از تولیدات چند رسانه‌ای لازم است تا هم از صلاحیت‌های فنی برای استفاده از اینترنت برخوردار باشیم و هم مهارت‌های لازم را برای تجزیه و تحلیل و تفسیر اطلاعات داشته باشیم.
۲-۳- حفاظت از اطلاعات
یکی از ویژگی‌های جامعه اطلاعاتی، دسترسی همگانی به اطلاعات می‌باشد. البته این امر زمانی تحقق پیدا می‌کند که دسترسی به معنای واقعی  امکان‌پذیر باشد. در طول تاریخ، کتابخانه‌ها و آرشیوها همواره به عنوان مخزن میراث مستند بشری محسوب ‌شده‌اند اما طی دو قرن اخیر با تغییر و تحول در رسانه‌ها بایستی میراث دیداری – شنیداری و میراث دیجیتال را نیز به میراث گذشته بشری اضافه کنیم.
با این حال دسترسی به اطلاعات و انتشار آن زمانی امکان‌پذیر است که سند حامل اثر، از ثبات لازم برخوردار باشد و محتوای آن به معنای واقعی در دسترس علاقه‌مندان باشد. اما مشکل اینجاست که هر چقدر فن‌آوری‌ها به روزتر باشد برعکس عمر اسناد کوتاه تر و با بی‌ثباتی بیشتری روبه رو هستیم. برای مثال، خشت‌های گِلی بین‌النهرین در طی هزار و یا دو هزار سال آینده همچنان خوانا خواهد بود اما اسناد دیداری- شنیداری فقط در چند دهه باقی می‌ماند و عمر متوسط اسناد دیجیتال به طور متوسط حداکثر ده سال است. علاوه بر این جنگ ها، حوادث و بلایای طبیعی اغلب عامل از بین رفتن کتابخانه‌ها و مخزن آرشیوها می‌باشد. برای دسترسی به اطلاعات، در ابتدا می‌باید اطلاعات را حفظ کرد و آینده جوامع معرفتی تا حدود زیادی به حفاظت از اطلاعات وابسته است.
برنامه اطلاعات برای همه، نقش مهمی در جلب توجه افکار عمومی نسبت به ضرورت و اهمیت حفاظت از اطلاعات ایفا می‌کند. برنامه اطلاعات برای همه، ضمن تأکید بر اهمیت نقش کتابخانه‌ها و کتابداران در دنیای امروز، از تدوین اصول و قواعد لازم در زمینه حفاظت از اطلاعات و همچنین تولید نرم‌افزارها حمایت می‌کند. امروزه تأکید بیشتر بر تهیه و تدوین اصول راهنمای حفاظت از میراث دیجیتال می‌باشد و در این خصوص در سال ۲۰۰۳، منشور حفاظت از میراث دیجیتال توسط کشورهای عضو یونسکو به تصویب رسیده است.
۳-۳- تبعات اخلاقی، حقوقی و اجتماعی فن‌آوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی
امروزه مباحثات بین‌المللی فقط محدود به تبعات اخلاقی فن‌آوری‌های نوین اطلاعاتی و ارتباطی نمی‌شود بلکه شامل ابعاد حقوقی و اجتماعی جامعه اطلاعاتی نیز می‌گردد. برنامه

اطلاعات برای همه، تنها برنامه بین‌المللی با مشارکت دولت‌هاست که به این مسائل معطوف شده است. از نظر یونسکو، اصول اخلاقی حاکم بر جامعه اطلاعاتی منبعث از اعلامیه جهانی حقوق بشر است و شامل اصولی همچون حق آزادی بیان، حق دسترسی همگانی به اطلاعات به‌ویژه اطلاعات عرصه عمومی، حق آموزش و حق مشارکت در حیات فرهنگی جامعه می‌باشد.
یکی از مسائل مهم و حاد در این خصوص، عدم توازن در دسترسی ICT به  بین کشورها و بین جوامع شهری و روستایی در درون یک کشور می‌باشد. در سال ۲۰۰۳، کشورهای عضو یونسکو توصیه‌نامه‌ای راجع به ارتقا و به کارگیری چند زبانی و دسترسی جهانی به فضای مجازی را در کنفرانس عمومی به تصویب رساندند که به این گونه مسائل از جمله موضوع حاد و شکاف دیجیتال می‌پردازد. این سند به دنبال هدایت تلاش کشورهایی است که درصدد برخورداری اتباعشان از فرصتهای نوینی هستند که اینترنت فراهم کرده است.
امروزه فوائد توسعه و گسترش فضای مجازی به خوبی شناخته شده است اما ضروری است به سوءاستفاده‌ها و بهره‌براری نادرست از این محیط نیز توجه کنیم. هم‌اکنون بسیاری از کشورها از مکانیزم‌های مختلفی برای حمایت از کاربران استفاده می‌کنند. مثلاً برای حفظ امنیت کودکانی که به فضای مجازی وارد می‌شوند تدابیر خاصی توسط کشورها اتخاذ شده است. البته کاملاً روشن است که هنوز برای حل مسائل اخلاقی مطرح شده، فعالیت ها و اقدام های بسیاری می‌باید انجام شود تا به شرایط مطلوب برسیم. به همین دلیل برنامه اطلاعات برای همه بررسی تبعات اخلاقی، حقوقی و اجتماعی فن‌آوری‌های نوین اطلاعاتی و ارتباطی و دستیابی به راه‌حل‌های مناسب در این زمینه را از جمله اولویت‌های خود قرار داده است.
۴-۳- دسترسی به  اطلاعات
موضوع دسترسی به اطلاعات به مسائل وموضوعات مختلفی همچون توسعه و گسترش تنوع زبانی در فضای مجازی، تولید نرم‌افزارهای رایگان، توجه به نیازهای خاص معلولان در حوزه اطلاع‌رسانی ارتباط پیدا می‌کند که می‌باید مورد توجه قرار گیرد.
بدون شک اینترنت امروزه امکانات و فرصت های بی‌نظیری در زمینه تبادل اطلاعات و دانش و گسترش تنوع زبانی و حفظ زبانهای در معرض خطر و نابودی فراهم کرده است. هرچند تاکنون بسیاری از زبان ها فرصت حضور چندانی در محیط مجازی پیدا نکرده‌اند اما گسترش دسترسی، بدون شک این امکان را به بسیاری از جوامع خواهد داد تا محتوای مطابق با سلیقه و فرهنگ خودشان را به زبان بومی در اینترنت توسعه دهند. برنامه اطلاعات برای همه نیز از توسعه محتوای بومی و گسترش تنوع زبانی در فضای مجازی حمایت می‌کند و بدون شک بدون تنوع فرهنگی و زبانی، دسترسی به فضای مجازی به‌شدت محدود خواهد شد. در ضمن، یونسکو در سطح جهانی از تولید و به کارگیری روزافزون نرم‌افزارهای رایگان و منابع آموزشی آزاد، طراحی پروژه‌هایی در زمینه ارتقاء چندزبانی در فضای مجازی و بهره‌برداری از فن‌آوری‌های نوین اطلاعاتی و ارتباطی توسط معلولان حمایت کرده است.
۵-۳- اطلاعات در خدمت توسعه
برنامه اطلاعات برای همه در صدد طرح این نکته مهم است که اطلاعات و ارتباطات نقش مهمی در حل مسائل توسعه در جهان امروز ایفا می‌کند. بر اساس اعلامیه هزاره سازمان ملل، دستیابی به اهداف توسعه و از بین بردن فقر نیازمند حاکمیت مطلوب و شفافیت در اداره امور عمومی است.
بر اساس یکی از مطالعات انجام شده توسط یونسکو، ارتباط مستقیمی بین توسعه اقتصادی و حضور رسانه‌های مستقل وجود دارد. امروزه رسانه‌ها نقش مهمی در فرهنگ‌سازی عمومی و توسعه ایفا می کند و بدون کمک و مشارکت آنها کاهش فقر، تأمین دسترسی به نیازهای اولیه و بهبود تغذیه عمومی و شرایط بهداشتی جامعه بسیار دشوار می‌گردد.
برنامه اطلاعات برای همه تلاش می کند تا توجه سیاست گذاران و عموم مردم را به نقش مهم اطلاعات و ارتباطات در توسعه جلب نماید تا دولت ها به نحو مناسبی در این حوزه سرمایه‌گذاری کنند.
۴- ساختار تشکیلاتی برنامه اطلاعات برای همه
برنامه اطلاعات برای همه از ساختار تشکیلاتی زیر برخوردار است:
۱-۴- شورای بین‌الدول (Council)
برنامه‌ریزی، هدایت و نظارت بر اجرای برنامه اطلاعات برای همه به عهده شورایی مرکب از نمایندگان ۲۶ کشور عضو یونسکو می‌باشد. اعضای شورا به مدت چهار سال توسط کنفرانس عمومی انتخاب می‌شوند. هم‌اکنون کشورهای اتریش، فرانسه، برزیل، کانادا، ونزوئلا، کره شمالی، تایلند، ویتنام، لتونی، روسیه، اکراین، کلمبیا، چین، فیلیپین، اتیوپی، ماداگاسکار، مالی، کنیا، نیجریه، ساحل عاج، لیبی، کویت، امارات متحده عربی عضو شورا می‌باشند و اعضای جدید در سی‌وششمین اجلاس کنفرانس عمومی در سال ۲۰۱۱  انتخاب خواهند شد.
همان طور که اشاره شد وظایف شورا شامل برنامه‌ریزی و هدایت کلی برنامه می‌باشد. این وظایف شامل موارد زیر است:
– بررسی پیشنهادهای مرتبط با بازنگری و یا توسعه برنامه
– توصیه در ارتباط با جهت‌گیری‌های کلی برنامه
– بررسی و ارزیابی نتایج حاصل از اجرای برنامه
– ارتقاء مشارکت کشورهای عضو در برنامه
– حمایت از تأمین منابع مالی مورد نیاز برای اجرای برنامه
شورا هر دو سال یکبار جلسه تشکیل می‌دهد. آخرین اجلاس در سال ۲۰۱۰ برگزار شده است.
۲-۴- دفتر (Bureau)
دفتر (Bureau) برنامه اطلاعات برای همه متشکل از هشت کشور عضو می‌باشد که توسط شورا (Council) انتخاب می‌شود. جلسات دفتر دو بار در سال برگزار می‌گردد و بررسی و

ارزیابی پروژه‌های ارائه شده بر عهده آن می‌باشد. در ضمن در جلسات دفتر، موضوع های مهمی که به نوعی برای پیگیری و اجرای برنامه لازم است مطرح و مورد بحث و تبادل نظر قرار می‌گیرد. هم اکنون ریاست دفتر بر عهده نماینده روسیه (Evgeny Kuzmin ) می‌باشد. علاوه بر رئیس، سه معاون، دو عضو و یک گزارشگر در جلسات حضور دارند.
۳-۴- دبیرخانه
دبیرخانه برنامه اطلاعات برای همه در مقر یونسکو در پاریس قرار دارد. برگزاری جلسه های شورا و نشست‌های دفتر بر عهده دبیرخانه می‌باشد. دبیرخانه نظرها و دیدگاه های دریافتی از کشورهای عضو یونسکو و سازمان های بین‌المللی مربوط را جمع‌آوری می‌کند و در ضمن می‌تواند طرح‌ها و پیشنهادهای مناسبی را به منظور بررسی شورا تهیه و ارائه نماید. هم‌اکنون مسئولیت دبیرخانه برعهده Boyan Radoykov  است.

بنابراین چارت تشکیلاتی برنامه اطلاعات برای همه را می‌توان به صورت زیر ترسیم کرد:

کنفرانس عمومی
بیش از ۱۹۰ کشور عضو می‌باشند
– نهاد اصلی در مدیریت سازمان
–                                           تشکیل جلسات هر دوسال یکبار

شورا

                                                ۲۶  کشور، عضو می‌باشند
– مسئول هدایت برنامه
–   پیگیری مشارکت مالی داوطلبانه کشورها برای انجام
عملیات و فعالیت‌ها
–   تشکیل جلسات هر دو سال یکبار
دبیرخانه

– مسئول برگزاری جلسه های شورا
و دفتر
– جمع‌آوری ‌نظرات کشورهای
عضو یونسکو
– ارائه طرح‌ها و ابتکارات مناسب
به منظور بررسی شورا
دفتر
۸ کشور، عضو می‌باشند
–   مسئول آماده‌سازی فعالیتهای شورا
–   انتخاب پروژه‌ها و طرح‌ها
– تشکیل جلسات هر دو سال یکبار

۵- منابع مالی برنامه اطلاعات برای همه
بدون شک، هیچ برنامه جدیدی بدون تأمین منابع مالی مورد نیاز موفق نخواهد بود. برنامه اطلاعات برای همه برای دستیابی به اهداف تعیین شده نیازمند منابع مالی بیشتری است و اقدامات گسترده‌ای می‌باید برای تأمین منابع فرابودجه‌ای صورت پذیرد. در واقع، هرچند که هزینه‌های جاری شورای بین‌الدول برنامه توسط بودجه عادی یونسکو تأمین می‌شود اما تأمین منابع مالی مورد نیاز برای انجام هر فعالیتی در چارچوب برنامه از جمله پروژه‌ها و طرح‌های اصلی برنامه به مشارکت مالی داوطلبانه کشورها بستگی دارد. تمامی مبالغ اهدا شده در «حساب ویژه» برنامه اطلاعات برای همه واریز می‌گردد که مطابق با ضوابط مالی یونسکو اداره می‌شود و مدیر کل یونسکو به طور منظم گزارش کارکرد این حساب را به کشورهای عضو گزارش می‌کند. در چارچوب برنامه، یک حساب به نام «حساب امانی» نیز نگهداری می‌شود که اهداکنندگان می‌توانند ضمن حمایت مالی به طور دقیق مشخص کنند که حمایت آنها مربوط به کدام پروژه، کشور و یا منطقه خاص جغرافیایی است.
یکی از وظایف شورا (Council)، تأمین منابع مالی مورد نیاز فعالیت ها و پروژه‌های برنامه می‌باشد و بر اساس گزارش های یونسکو تا سال ۲۰۰۵، شورا منابع مالی لازم را برای اجرای ۳۷ طرح محوری تأمین کرده است. با وجود آنکه شورا پیوسته کشورها را به حمایت مالی داوطلبانه ترغیب می کند اما آمار منتشرشده نشان می‌دهد که این برنامه با مشکلات مالی زیادی روبه رو است و قادر نیست از بیش از ۵۰۰ پروژه‌ای که تاکنون توسط کشورهای مختلف ارائه شده به نحو مناسبی حمایت نماید.
حمایت مالی داوطلبانه کشورها از برنامه اطلاعات برای همه (به دلار آمریکا)
کشور حساب ویژه حساب امانی
عربستان سعودی ۰۰۰/۲۰
برزیل ۲۰۲/۱۰۰
چین ۰۰۰/۴۰
اسپانیا  ۱۱۹/۸۰۸
فرانسه ۹۵۰/۲۱۸
یونان ۰۰۰/۸
هند ۹۶۷/۹
منابع مالی انتقال یافته از برنامه بین‌الدول انفورماتیک ۳۴۲/۷۴۸
سود حساب های برنامه ۳۸۵/۲۰
———–
۸۴۶/۱۶۵/۱
جمع کل منابع مالی ۹۶۵/۹۷۳/۱
منبع: سایت یونسکو
نتیجه‌گیری
یونسکو در سال ۲۰۰۱ با ادغام دو برنامه عمومی اطلاع‌رسانی (IPG) و برنامه بین‌الدول انفورماتیک (IIP)، برنامه جدیدی را به نام برنامه اطلاعات برای همه تأسیس کرد زیرا پیشرفت‌های فنی و تکنولوژیک در دهه ۹۰ باعث شده بود تا دو برنامه قبلی اقدام های مشابهی را در دستورکار خود داشته باشند.
هم‌اکنون برنامه اطلاعات برای همه با مسائل و مشکلات زیادی روبه رو است. از یکسو اهداف گسترده و متنوعی همچون کاهش شکاف دیجیتال، گسترش و توسعه دسترسی به اطلاعات، ارتقاء حفاظت از اطلاعات. توسعه سواد اطلاعاتی و بررسی تبعات اخلاقی، حقوقی و اجتماعی جامعه اطلاعاتی در دستور کار این برنامه قرار داد که شاید بهتر بود اولویت های برنامه محدود به یک و یا دو مورد می‌شد تا بتوان با تمرکز بر آن به نتایج ملموسی دست یافت. از سوی دیگر همان طوری که اشاره شد یونسکو فقط هزینه‌های جاری این برنامه را تأمین می‌کند و اجرای پروژه‌ها، طرح ها و به طور کلی انجام هرگونه فعالیتی در چارچوب این برنامه، منوط و مشروط به حمایت مالی داوطلبانه کشورهای عضو می‌باشد که این حمایت‌ها کافی نیست و در عمل پیگیری و اجرای این برنامه با بحران و مشکلات جدی روبه رو می‌باشد.
با این حال عضویت کشورمان در شورای بین‌الدول این برنامه در پاییز ۱۳۹۰ در جریان برگزاری سی و ششمین کنفرانس عمومی یونسکو (۲۰۱۱) قابل تعمق و بررسی است. در ضمن جمهوری اسلامی ایران می‌تواند حمایت مادی خود را از سایر کشورها در افریقا و یا امریکای لاتین از طریق کمک داوطلبانه به حساب امانی برنامه انجام دهد. این امر از یکسو باعث می‌شود تا منابع مالی به طور مشخص برای اجرای یکی از پروژه‌های پیشنهادی کشورهای همسو تخصیص و از سوی دیگر جایگاه کشورمان در نهادهای بین‌المللی ارتقاء یابد.

نگارش: فرهاد اعتمادی

مطلب قبلی

اعضای کمیته ملی آموزش عالی

مطلب بعدی

آیین‌نامه کمیته ملی آموزش