روز ملی بزرگداشت شیخ عطار با حضور مدیر گروه فرهنگ کمیسیون ملی یونسکو – ایران، در نیشابور برگزار شد

۲۵ فروردین در سالروز نکوداشت شیخ عطار نیشابوری، پدر معنوی و اولین کاشف مولانا، مراسمی در منقبت این شاعر نام آور ایرانی، در نیشابور برگزار شد.
بزرگداشت این شاعرِ عارف، ۲۵ فروردین در دو نوبت نشست تخصصی برای اندیشمندان و محفل انسی برای همگان، در محل آرامگاه عطار برپا شد.
در این مراسم که جمعی از فرهیختگان و هنردوستان، به ویژه مردم فرهیخته نیشابور شرکت داشتند، دکتر عبدالمهدی مستکین، مدیر گروه فرهنگ کمیسیون ملی یونسکو – ایران، در اوصاف مقام و منقبت حضرت عطار، سخنرانی کرد.
دکتر مستکین، سخنان خود را با این بیت عطار آغاز کرد: “نامد گه آن آخر کز پرده برون آیی، آن روی بدان خوبی در پرده نهان تا کی”. مدیر گروه فرهنگ گفت: زهی سعادت که مشعل فروزان این بزرگان، روشنایی بخش مسیر بالنده زندگی سعادتمند ما ایرانیان است.
مستکین در ادامه، مثنویای از منطق الطیر عطار در حکایت مردی که گشایش میخواست و پاسخ رابعه به او، نقل کرد:
“بیخودی میگفت در پیش خدای
کای خدا آخر دری بر من گشای!
رابعه آنجا مگر بنشسته بود
گفت: ای غافل کی این در بسته بود!؟”
وی در همین باره افزود: بستگی در ماست؛ درهای آسمان همیشه باز است و دکان حضرت عطار ،مشحون از کلیدهای ابواب آسمان.
همچنین مدیر گروه فرهنگ کمیسیون ملی یونسکو – ایران، درباره این شاعر ایرانی قرن ششم و هفتم هجری قمری گفت: و خواجه شیرازیان، حافظ ایرانیان اینگونه با طبیب عطرافشان دیار نیشابوریان، با سخن رابعه دلدادگی میکند: “هر چه هست از قامت ناساز بی اندام ماست، ور نه تشریف تو بر بالای کس کوتاه نیست”
در ادامه این نکوداشت، به شأن تخلص عطار هم اشاراتی شد؛ وی به دلیل پیشه اش که فروش گیاهان و گلهای خوشبو و عطرآگین دارویی بود، در بیشتر شعرهایش از خود به نام عطار یاد می کند. گاهی نیز لفظ «فرید» را که مخفف لقبش فریدالدین است، برای تخلص میآورد. همچنین عطار به دلیل حرفهاش، عطاری، از پزشکی نیز آگاهی داشته و روزانه بسیار از بیماران را معاینه و با داروهای گیاهی مداوا می کرده است. خود در چند مورد از اشعارش به این پیشه اشاره می کند؛ در اسرار نامه می گوید:
“به شهر ما بخیلی گشت بیمار
که نقدش بود پنجه بَدْره دینار
مرا نزد بخیل آورد آن مرد
یکی صد سالهای دیدم در آن درد”
البته به قول استاد شفیعی کدکنی عطار از جمله شاعرانی است که اطلاعات دقیقی از آن در دست نیست. حتی در میان آثاری که از خود بجا گذاشته حرف و حدیث های فراوانی ذکر شده اما چند اثر آن از آثار مسلم وی که هر کدام مایه مباهات هر ایرانی و برگی زرین در تاریخ ادبیات ایران است، به حساب می آیند؛ الهی نامه، مصیبت نامه، مختارنامه، اسرار نامه و منطق الطیر که مهمترین منظومه عطار است. همچنین دیوان اشعار )غزلیات و قصاید( و کتاب ارزنده تذکره الاولیا که به نثر است. عطار خود در چند بیت به بیان آثار خویش می پردازد:
“مصیبت نامه که اندوه جهان است
الهی نامه که اسرار عیان است
به داروخانه کردم هر دو آغاز
چه گویم زود رستم زین و آن باز
مصیبتنامه زاد رهروان است
الهی نامه گنج خسروان است
جهان معرفت اسرار نامه است
بهشت اهل دل مختار نامه است
مقامات طیور اما چنان است
که مرغ عشق را معراج جان است
چو خسرو نامه را طرزی عجیب است
ز طرز او که مه را نصیب است”
روابط عمومی کمیسیون ملی یونسکو – ایران
*گزارش کامل سخنرانی به زودی  ارسال می شود.
​