اسامی برندگان جایزه ون‌هویی در زمینه نوآوری آموزشی سال ۲۰۱۶ اعلام شد
بر اساس اعلام دبیرخانۀ “جایزه ون هویی در زمینه نوآوری آموزشی”، در این مسابقه که امسال با موضوع “مشارکت خلاق برای آموزش باکیفیت و فراگیر”، برگزار شد، دو طرح از کشورهای هند و مالزی برنده شدند و به سه طرح از کشورهای استرالیا، سنگاپور، و تایلند نیز لوح افتخار تعلق گرفت.
عنوان اولین طرح برگزیده “مدرسه موزه پرورش” (Parvarish- The Museum School ) نام دارد که توسط “سازمان آگاهی در زمینه امنیت یکپارچه اجتماعی” کشور هند، در راستای کاهش تبعیضات آموزشی میان اقشار فقیر و ثروتمند جامعه اجرا شد. در این طرح، موزه‌ها به عنوان اماکنی در نظر گرفته شده‌اند که می‌توانند علاوه بر جذب توریست به‌عنوان مراکز یادگیری مورد استفاده قرارگیرند؛ زیرا دارای آثار نمایشی با موضوعات مختلف هستند که می‌توانند برای آموزش گروه‌های سنی مختلف مفید واقع شوند. از موزه‌هایی که برای این منظور مورد استفاده قرا گرفته‌اند می‌توان به موزه‌های علوم، تاریخ طبیعی، و هنرهای زیبا اشاره کرد. بر این اساس، “سازمان آگاهی در زمینه امنیت یکپارچه اجتماعی” با استفاده از موزه‌ها به‌عنوان اماکنی برای یادگیری آزاد که در آن کودکان می‌توانند از طریق تولید کالاهای دست‌ساز و نیز آشنایی با اشیاء و آثار موجود از طریق مشاهده و لمس نزدیک آن‌ها، مطالب زیادی بیاموزند، مدرسه موزه را تاسیس کرده است و از این رهگذر به کودکان مستمند مناطق محروم شهری و در حاشیه‌نشین، آموزش با کیفیت ارائه می‌دهد.
در این راستا، سازمان مذکور در همکاری با بسیاری از موز ه‌ها، از آثار نمایشی آن‌ها نقشه‌برداری می‌کند تا آن‌ها را با برنامه‌های مخلتف درسی مدارس هماهنگ نماید و با موسسات تربیت معلم نیز در آموزش دانشجویان در استفاده از آثار نمایشی موزه‌ها، بعنوان بخشی از فعالیت‌های عملی، همکاری می‌کند.
در طرح مدارس موزه پرورش، هشت منطقه فقیرنشین و تعداد زیادی از کودکانی که به مدرسه نمی‌روند و بازمانده از تحصیل هستند، انتخاب شدند. در هر سال، به‌طور متوسط ۵۰ کودک ۵ تا ۱۰ ساله جدید براساس وضعیت اقتصادیشان ترجیحاً از میان کودکان کار و متکدیان از طریق این برنامه مورد آموزش قرار می‌گیرند. براساس این طرح همچنین دختران این مناطق نیز برای آموزش و بهبود مهارت‌های خواندن و نوشتن این کودکان به‌عنوان معلم استخدام می‌شوند و تحت آموزش قرار می‌گیرند که این خود باعث افزایش مهارت و اعتماد به نفس در آنان می‌شود و این دختران با کسب این منزلت، می‌توانند در محله‌های خود به‌عنوان یک مرجع و مشاور نیز فعالیت نمایند.
اولین قدم در طرح مذکور، آموزش خواندن و نوشتن، و نیز مهارت سخنوری و ایجاد اعتماد به نفس به کودکان بازمانده، به‌منظور بازگشت آنان به مدرسه است. در سال‌های بعد، این کودکان توسط افراد هنرمند و برجسته که یا بابت آموزش خود دستمزد دریافت می‌کنند یا به طور داوطلبانه آموزش می‌دهند، از طریق موزه‌ها به فراگیری مفاهیم مخلتف از جمله مهارت‌های هنری می‌پردازند. دانش‌آموزان نوجوان نیز تحت آموزش مهارت‌های فنی و حرفه‌ای قرار می‌گیرند.
مشارکت نوآورانه عامل کلیدی این طرح است که در همکاری با موزه‌ها، موسسات تربیت معلم، نیروهای آموزشی داوطلب، اجتماعات و سایر سازمان‌هایی نظیر ” ای پارتنر” بریتانیا، “موسسه اعتماد سردوراجی تاتا”، “موسسه غیردولتی اکلایا بوپال”، و ” CEFIبنگالور”، بوجود می‌آید. تاثیر مثبت این طرح در عملکرد کودکان زمانی‌که به مدرسه عادی وارد‌می‌شوند، خود را نشان می‌دهد؛ زیرا نتایج آموزشی کودکانی که در این طرح مهارت‌های سخنوری را آموخته‌اند، در مدرسه عادی از حد متوسط بالاتر می‌رود. مدرسه موزه همچنین در بهبود شرایط زندگی این کودکان، خانواده‌های آنان و معلمان زنی که برای سوادآموزی به این کودکان تربیت می‌شوند نیز بسیار تاثیرگذار است.
عنوان دومین طرح منتخب، “مراکز اجتماعی” است که توسط “بنیاد دانش مطالعات زندگی ۲۴۷” (Science of Life Studies 247) در کشور مالزی، با هدف ایجاد فرصت زندگی بهتر از طریق آموزش، اجرا شده و می‌شود.
“بنیاد دانش مطالعات زندگی ۲۴۷″ در ابتدا به‌عنوان یک مرکز کوچک برای پیشرفت جوانان در مالاکای مالزی تاسیس شد. وظیفه این سازمان، آموزش و توانمندسازی دانش‌آموزان از خانواده‌های دارای درآمد پایین و متوسط بود. سازمان مذکور در ادامۀ فعالیت خود و در اجرای طرح ” مراکز اجتماعی” توانست از طریق مشارکت با “بنیاد بتر مالزی” و “بنیاد کی رز برجایا”، ۷۰ مرکز اجتماعی را در سراسر مالزی تشکیل دهد که فعالیتشان ارائه برنامه‌های آموزشی مجانی به زبان انگلیسی، آموزش کامپیوتر، آموزش مهارت‌های زندگی و توسعه اجتماعی است. مخاطبین این برنامه‌ها، زنان خانه‌دار، کودکان و جوانان و بزرگسالان هستند. زنان خانه‌دار در صبح، کودکان در بعدازظهر، و جوانان و بزرگسالان درشب تحت آموزش قرار می‌گیرند و بدین ترتیب کل جامعه از این برنامه‌های آموزشی بهره‌مند می‌شود. مراکز اجتماعی همچنین به عنوان مکان‌هایی برای اجرای بسیاری از برنامه‌های تاثیرگذار برجامعه مورد استفاده قرار می‌گیرند که از آن‌جمله می‌توان به: برنامه‌های کتابخانه‌ای (ایجاد فضاهای کتابخوانی)، برنامه فناوری بنیاد دانش مطالعات زندگی ۲۴۷ (توزیع کامپیوترهای تعمیراتی)، برنامه شیلد (SHILD ارائه خدمات بهداشت روانی)، برنامه اطلاعاتی گاهوب. آسیا (پایگاه اطلاعاتی آنلاین که به سازمان‌های غیردولتی کمک می کند) اشاره کرد.
هر مرکز اجتماعی توسط یک مدیر که برای مدت یک تا دو سال در آن اجتماع و محله زندگی می‌کند، مدیریت می شود. این امر موجب افزایش درک بهتر و رابطه نزدیک‌تر آن فرد با اعضای محله می‌شود. “بنیاد دانش مطالعات زندگی ۲۴۷” قادر است تا با استفاده از تسهیلات موجود ( نظیر سالن اجتماعات محلی)، همکاری با ذینفعان این اجتماعات و بخش خصوصی و از طریق درگیر ساختن داوطلبان خدمات‌رسانی، برنامه‌های مجانی ارائه دهد.
بسیج فوری این مراکز، فرآیندهای اثربخش، امدادرسانی و تجربیات گسترده آن‌ها باعث شده است تا به محض تائید یک اجتماع و محله، مرکز اجتماعی آن در مدت زمانی کم‌تر از یک ماه تاسیس شود
“بنیاد دانش مطالعات زندگی ۲۴۷” فعالیت خود را در سایر کشورها نظیر کامبوج، تیمور شرقی، لائوس، هند، مالزی و تایلند از سال ۲۰۰۰ با داشتن بیش از ۲۲۰ مرکز آغاز کرد و امروزه به‌عنوان بزرگترین بنیاد ارائه‌دهنده آموزش‌های غیررسمی برای اجتماعات فقیر و روستایی آسیای جنوب شرقی به شمار می‌رود.
لازم است که ذکر شود جایزه ون هویی در زمینه نوآوری آموزشی، هر سال با یک موضوع برگزار می‌شود.
عناوین طرح‌هایی که در این برنامه، موفق به دریافت لوح افتخار شده‌اند، بدین شرح می‌باشد:
۱- راهبری جهان توسط جوانان به سمت آینده پایدار، عادلانه و صلح جو ( استرالیا)
۲- نوآوری‌‌های آموزشی در جهت آموزش با کیفیت فراگیر (بنگلادش)
۳– مدارس ویژه برای دانش‌آموزانی که در خطر ترک تحصیل قرار دارند (سنگاپور)
۴- راه‌حل هایی برای استخدام جوانان، بوم‌سازگان دیجیتالی ( تایلند)
ترجمه و تلخیص: پیمانه پورهادی