با تایید یونسکو در دوازدهمین اجلاس میراث ناملموس جهانی به ثبت رسید. چوگان ایرانی تاریخچهاش به بیش از ۲۰۰۰ سال پیش بازمیگردد، در این بازی، هر تیم به سه گروه بازیکن، نوازنده و راوی تقسیم میشود. چوگان عنصری فرهنگی، هنری و ورزشی است که به صورت مستقیم بر سلامت جسم و روح اثر میگذارد و با تاریخ و هویت بازیکنانش ارتباطی قوی دارد. این بازی در ادبیات، داستانسرایی، ضرب المثلها، صنایع دستی و وسایل زینتی حضور پررنگی دارد و به عنوان عنصری که سلامت جسم و روح را بهبود میبخشد، رابطهای را میان طبیعت، انسان و اسب به وجود میآورد.
به صورت سنتی، چوگان در خانواده های ایرانی از نسلی به نسلی دیگر آموزش داده می شده است و خانوادهها و بازیکنان محلی همچنان از تکنیکهای چوگان پاسداری میکنند. با این همه، در دهههای گذشته، انجمنهای چوگان نیز تاسیس شدهاند که دورههای آموزشی برگزار میکنند، استادان محلی را حمایت میکنند و به انتقال تمامی جنبههای چوگان و حفظ تنوع محلی آن یاری میرسانند.
یونسکو بر لزوم حفاظت و ترویج این آیین و مهارت ورزشی کهن ایرانی تاکید می نماید
گروه فرهنگ